Galapagos
Door: marcinzuidamerika
Blijf op de hoogte en volg Marc
17 Juli 2011 | Ecuador, Galápagos
De afgelopen 3 weken op de Galapagos-eilanden zijn echt omgevlogen. Het was echt een schitterende trip. Heel veel dieren en mooie natuur gezien, leuke mensen ontmoet bij de vrijwilligerswerk-opdrachten die ik heb gedaan, en ook heel veel gesnorkeld. Inmiddels zit ik in het vliegtuig richting Venezuela en zit ik nog na te genieten van de hele tocht.
De reis die ik heb gemaakt was georganiseerd door een lokale organisatie en was werkelijk tot in de puntjes goed verzorgd. Ik heb de reis samen met Mary uit USA gemaakt. Zij had zich voor hetzelfde programma ingeschreven en we hebben van de eerste tot de laatste dag intensief met elkaar opgetrokken. Zij werkt in het dagelijks levens als scuba-instructeur op Bonaire en alle onderwater-foto’s zijn door haar gemaakt.
We zijn in de 3 weken op 3 verschillende eilanden geweest (Santa Cruz, San Cristobal en Isabela) en tussendoor nog een ander eiland voor een dagje bezocht (Floreana). In totaal zijn er enkele tientallen eilandjes (en nog veel meer grote en kleine onbewoonde rotspunten in zee). Het hele Galapagos-gebied is miljoenen jaren geleden vulkanisch gevormd en omdat het nooit verbonden is geweest met enig continent, is de natuur er nog heel oorspronkelijk en komen hier planten- en diersoorten voor die nergens ter wereld bestaan (endemisch genaamd) omdat de leefomstandigheden ideaal zijn: veel van deze planten en dieren hebben in de Galapagos geen of veel minder natuurlijke vijanden dan op het vaste land waardoor ze kunnen overleven. De dieren zijn ook veel minder schuw en komen heel dichtbij. De belangrijkste bedreiging is echter de mens. Het aantal inwoners op de Galapagos-eilanden mag dan niet groot zijn (ca. 20.000), wel komen er jaarlijks zo’n 200.000 toeristen en dit aantal stijgt jaarlijks met 10%. En met de mens hebben ook diersoorten als ratten, honden, katten en koeien en plantensoorten als de zwarte-bes (een agressieve, snelgroeiende plant) hun intrede gedaan waardoor het oorspronkelijke natuurlijke evenwicht en het voortbestaan van de zeldzame planten en dieren gevaar loopt. Voor deze problematiek is veel aandacht in de Galapagos en je voelt je af en toe schuldig dat je in dit natuurlijke paradijs aanwezig bent en op die manier bijdraagt aan de afbreuk ervan. Het is een kwestie van tijd of de groeiende stroom mensen moet worden gestopt met bezoekers-quota of iets dergelijks. Het beste zou zijn om helemaal geen mensen toe te laten, maar dat is economisch niet haalbaar.
Wat hebben we allemaal gezien en gedaan in die 3 weken? In de eerste week zijn we op Santa Cruz geweest. Na aankomst zijn we naar het Charles Darwin station geweest waar de reuze schildpadden beschermd worden en de populatie wordt vergroot. In de loop der tijden zijn helaas enkele schildpadden-soorten (waarvan sommige alleen in de Galapagos voorkwamen) uitgestorven. In het koloniale verleden was het namelijk gebruikelijk om schildpadden mee te nemen op lange zee-reizen. Hun vermogen om een jaar (!) zonder eten en drinken te kunnen overleven, leidde er toe dat ze werden meegenomen zodat men altijd over vers vlees beschikte.
We hebben in de eerste week een paar dagen op een eco-boerderij gewerkt. Samen met de vaste werknemers hebben we allerhande gewassen gepland (wortel, broccoli, aardappelen), de compost-hoop aangevuld met landbouw-afval en gebruikte waterflesjes gevuld met verpakkingsmateriaal. Dat laatste wordt gedaan om afval te recyclen. De gevulde flesjes worden weer gebruikt als constructiemateriaal in muren waardoor minder afval overblijft en er minder bouwaterialen aangevoerd hoeven te worden. Of de bouwconstructies echt goed stevig zijn, weet ik niet. Er worden in elk geval geen torenflats van gemaakt en met het overwegend zachte klimaat is de kans op grote natuurrampen waarschijnlijk te overzien. In de vrije tijd hebben we een aantal mooie tochten over het eiland of naburige eilanden gemaakt om te snorkelen, dieren te bekijken, etc.
De tweede week zijn we op San Cristobal geweest. In de lokale jungle hebben we 3 dagen op een eco-boerderij gewerkt waar nog vele andere vrijwilligerswerkers uit de hele wereld werkten. We hebben daar echt een fantastische tijd gehad. De vele mosquito’s en het vrijwilligerswerk zelf waren misschien niet ideaal, maar de sfeer in de groep was geweldig. We hebben ook hier gewerkt met landbouwgewassen, maar daarnaast met machetes het lokale onkruid (zwarte-bes) weggehakt zodat daar weer endemische gewassen geplant kunnen worden. In het weekend zijn we met de hele groep gaan duiken en snorkelen. Ook dit keer weer veel dieren gezien. Meest indrukwekkende waren wel de zeehonden die onder water erg speels zijn en heel snel dicht bij je masker komen om je op het laatste moment te ontwijken. In het begin wel een beetje schrikken maar daarna erg grappig. Maar ook veel tropische vissen, zeeschildpadden, roggen, zeesterren, en zelfs echte pinguins, haaien en een zeepaardje gezien. Maar in de lucht was er ook genoeg moois te zien: pelikanen, fregat-vogels, blue-footed boobies (geen idee hoe die in het Nederlands heten) en roze flamengo’s.
De laatste week zijn we op Isabela geweest. Daar hebben we geen vrijwilligerswerk gedaan, alleen tours gemaakt en gesnorkeld. Het grappige is dat elke eiland totaal verschillend van de andere waardoor sommige dieren alleen op sommige eilanden voorkomen.
Het vervoer tussen de eilanden vond plaats per speedboot. En omdat de zee hier nogal eens wild kan zijn, bestond er een voortdurend risico op zeeziekte. Elke tocht van het ene naar het andere eiland duurt gemiddeld zo’n 2 uur die dan ineens heel lang zijn. Gelukkig hadden we vooraf wat anti-zeeziekte-pillen gekocht waardoor het uiteindelijk best meeviel.
Geniet van de foto’s. Ze geven een goede sfeer-impressie van de hele tocht (al zeg ik het zelf):
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=marc.berghouwer&target=ALBUM&id=5630085273108423553&authkey=Gv1sRgCOzC58j967DJWQ&feat=email
Dat was het voor deze keer. Inmiddels bevind ik me in Caracas waar het een groot feest is omdat Venezuela in de Copa America in de kwartfinales van Chili heeft gewonnen. Het wordt hier gevierd alsof ze het hele toernooi al hebben gewonnen. Een groot gekkenhuis in het centrum. Maar wel erg gezellig.
Suerte,
Marc
De reis die ik heb gemaakt was georganiseerd door een lokale organisatie en was werkelijk tot in de puntjes goed verzorgd. Ik heb de reis samen met Mary uit USA gemaakt. Zij had zich voor hetzelfde programma ingeschreven en we hebben van de eerste tot de laatste dag intensief met elkaar opgetrokken. Zij werkt in het dagelijks levens als scuba-instructeur op Bonaire en alle onderwater-foto’s zijn door haar gemaakt.
We zijn in de 3 weken op 3 verschillende eilanden geweest (Santa Cruz, San Cristobal en Isabela) en tussendoor nog een ander eiland voor een dagje bezocht (Floreana). In totaal zijn er enkele tientallen eilandjes (en nog veel meer grote en kleine onbewoonde rotspunten in zee). Het hele Galapagos-gebied is miljoenen jaren geleden vulkanisch gevormd en omdat het nooit verbonden is geweest met enig continent, is de natuur er nog heel oorspronkelijk en komen hier planten- en diersoorten voor die nergens ter wereld bestaan (endemisch genaamd) omdat de leefomstandigheden ideaal zijn: veel van deze planten en dieren hebben in de Galapagos geen of veel minder natuurlijke vijanden dan op het vaste land waardoor ze kunnen overleven. De dieren zijn ook veel minder schuw en komen heel dichtbij. De belangrijkste bedreiging is echter de mens. Het aantal inwoners op de Galapagos-eilanden mag dan niet groot zijn (ca. 20.000), wel komen er jaarlijks zo’n 200.000 toeristen en dit aantal stijgt jaarlijks met 10%. En met de mens hebben ook diersoorten als ratten, honden, katten en koeien en plantensoorten als de zwarte-bes (een agressieve, snelgroeiende plant) hun intrede gedaan waardoor het oorspronkelijke natuurlijke evenwicht en het voortbestaan van de zeldzame planten en dieren gevaar loopt. Voor deze problematiek is veel aandacht in de Galapagos en je voelt je af en toe schuldig dat je in dit natuurlijke paradijs aanwezig bent en op die manier bijdraagt aan de afbreuk ervan. Het is een kwestie van tijd of de groeiende stroom mensen moet worden gestopt met bezoekers-quota of iets dergelijks. Het beste zou zijn om helemaal geen mensen toe te laten, maar dat is economisch niet haalbaar.
Wat hebben we allemaal gezien en gedaan in die 3 weken? In de eerste week zijn we op Santa Cruz geweest. Na aankomst zijn we naar het Charles Darwin station geweest waar de reuze schildpadden beschermd worden en de populatie wordt vergroot. In de loop der tijden zijn helaas enkele schildpadden-soorten (waarvan sommige alleen in de Galapagos voorkwamen) uitgestorven. In het koloniale verleden was het namelijk gebruikelijk om schildpadden mee te nemen op lange zee-reizen. Hun vermogen om een jaar (!) zonder eten en drinken te kunnen overleven, leidde er toe dat ze werden meegenomen zodat men altijd over vers vlees beschikte.
We hebben in de eerste week een paar dagen op een eco-boerderij gewerkt. Samen met de vaste werknemers hebben we allerhande gewassen gepland (wortel, broccoli, aardappelen), de compost-hoop aangevuld met landbouw-afval en gebruikte waterflesjes gevuld met verpakkingsmateriaal. Dat laatste wordt gedaan om afval te recyclen. De gevulde flesjes worden weer gebruikt als constructiemateriaal in muren waardoor minder afval overblijft en er minder bouwaterialen aangevoerd hoeven te worden. Of de bouwconstructies echt goed stevig zijn, weet ik niet. Er worden in elk geval geen torenflats van gemaakt en met het overwegend zachte klimaat is de kans op grote natuurrampen waarschijnlijk te overzien. In de vrije tijd hebben we een aantal mooie tochten over het eiland of naburige eilanden gemaakt om te snorkelen, dieren te bekijken, etc.
De tweede week zijn we op San Cristobal geweest. In de lokale jungle hebben we 3 dagen op een eco-boerderij gewerkt waar nog vele andere vrijwilligerswerkers uit de hele wereld werkten. We hebben daar echt een fantastische tijd gehad. De vele mosquito’s en het vrijwilligerswerk zelf waren misschien niet ideaal, maar de sfeer in de groep was geweldig. We hebben ook hier gewerkt met landbouwgewassen, maar daarnaast met machetes het lokale onkruid (zwarte-bes) weggehakt zodat daar weer endemische gewassen geplant kunnen worden. In het weekend zijn we met de hele groep gaan duiken en snorkelen. Ook dit keer weer veel dieren gezien. Meest indrukwekkende waren wel de zeehonden die onder water erg speels zijn en heel snel dicht bij je masker komen om je op het laatste moment te ontwijken. In het begin wel een beetje schrikken maar daarna erg grappig. Maar ook veel tropische vissen, zeeschildpadden, roggen, zeesterren, en zelfs echte pinguins, haaien en een zeepaardje gezien. Maar in de lucht was er ook genoeg moois te zien: pelikanen, fregat-vogels, blue-footed boobies (geen idee hoe die in het Nederlands heten) en roze flamengo’s.
De laatste week zijn we op Isabela geweest. Daar hebben we geen vrijwilligerswerk gedaan, alleen tours gemaakt en gesnorkeld. Het grappige is dat elke eiland totaal verschillend van de andere waardoor sommige dieren alleen op sommige eilanden voorkomen.
Het vervoer tussen de eilanden vond plaats per speedboot. En omdat de zee hier nogal eens wild kan zijn, bestond er een voortdurend risico op zeeziekte. Elke tocht van het ene naar het andere eiland duurt gemiddeld zo’n 2 uur die dan ineens heel lang zijn. Gelukkig hadden we vooraf wat anti-zeeziekte-pillen gekocht waardoor het uiteindelijk best meeviel.
Geniet van de foto’s. Ze geven een goede sfeer-impressie van de hele tocht (al zeg ik het zelf):
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=marc.berghouwer&target=ALBUM&id=5630085273108423553&authkey=Gv1sRgCOzC58j967DJWQ&feat=email
Dat was het voor deze keer. Inmiddels bevind ik me in Caracas waar het een groot feest is omdat Venezuela in de Copa America in de kwartfinales van Chili heeft gewonnen. Het wordt hier gevierd alsof ze het hele toernooi al hebben gewonnen. Een groot gekkenhuis in het centrum. Maar wel erg gezellig.
Suerte,
Marc
-
18 Juli 2011 - 05:54
Thijs:
Wow, wat een gave foto's Marc! Moet erg indrukwekkend zijn zo'n trip.
Leuk om je belevenissen zo te kunnen volgen; misschien toch eens switchen van CFO naar reisleider/schrijver? :-)
Groeten uit een totaal niet zomers NL,
Thijs -
18 Juli 2011 - 17:04
Bas:
Weer een mooi verhaal en prachige foto's marc. -
19 Juli 2011 - 12:13
PJW:
Dan kijk ik toch effe op wikipedia voor je... NL naam van de Blue footed booby is de blauwvoetgent. Ik geef toe dat ik bij boobies eerst aan iets anders dacht. De Latijnse naam is Sula nebouxii.
Zo, en nu maar weer genieten!
Mzzl, Paul Jeroen
-
19 Juli 2011 - 23:46
Bart:
He Koning Schildpad,
Ziet er weer fabuleus uit ! Mooie foto's, mooi verslag, het geeft een goede indruk van hoe bijzonder de Galapagos zijn. Veel plezier in het land van Chavez, en ik zie je over 10 dagen !
Groetjes,
Bart
-
28 Juli 2011 - 09:25
Ayse:
Ziet er enorm gaaf uit!
Gezien de foto's was het niet echt hard werken:-)
Tijd vliegt. Nog een maandje genieten?
Groet,
Ayse -
30 Juli 2011 - 07:18
Mary:
Mi amor! I had a wonderful time and will never forget our adventures together! Miss ya! -
04 Augustus 2011 - 20:39
Ellen:
Wat klinkt het allemaal heerlijk! Wij zijn net terug van een fijne vakantie in Bretagne en Normandie. Maar vergeleken met jouw verhalen...
Geniet vooral nog even door! En vooral ook blijven schrijven, kunnen we vanaf de zijlijn nog een beetje meegenieten.
X Ellen -
10 Augustus 2011 - 10:34
Marc:
Hoi Marc, wanneer krijgen we een verslag te lezen van het leven NA de Galapagoseilanden? Ik bedoel dus Venezuela en verder?
De groeten vanaf een saai kantoor in Eindhoven. -
11 September 2012 - 13:29
Peter:
Hoi Marc,Leuk om je verslag te lezen al is het van een jaar geleden. Graag zou ik willen weten bij welke organisatie je vrijwilligerswerk hebt gedaan? groeten Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
